تاریخچه طب کل نگر
هوالواحد فصل سوم ( قسمت اول )
فصل سوم تارخچه طب کل نگر
1- سال 1926
برای نخستین بار توسط “ جان کریستین اسماتس “ زیست شناس و
سیاستمدار آفریقای جنوبی در کتاب خودش به نام “ کل نگری و تکامل “
مطرح گردید. او می گوید:
کل نگری راهی است برای مشاهده و توصیف موجودات زنده از جمله
انسان بعنوان گوهری فراتر و متفاوت تر از فقط یک مجموعه اعضاء
2- سال 1969
لغت Holistic بر گرفته از واژه یونانی Holos بمعنی Whole یعنی
کل دوباره رواج یافت وتقریبا به همه ابعاد وجودی فردی و اجتماعی بشر
اطلاق شد.
3- سال 1970
جنبش “ سبز زندگی و شادابی “ توسط دکتر “ جان تراویس “ بعنوان
بنیانگذار نخستین مرکز سرزندگی در کالیفرنیا شکل گرفت.
4- سال 1980
دست آوردهای علمی بزرگ قرن بیستم مثل “ پادزیست های حیاتی “ چون
پنی سیلین برای درمان یا کنترل بسیاری از بیماریهای کشنده در معالجه
قطعی “ بیماری تنش وابسته ای “ مثل پر فشاری خون، افسردگی، الکلیسم
و بی خوابی نا کام مانده اند از طرفی عده بسیاری از مردم احساس می کنند
که تمرکز طب مدرن غربی بیش از حد غیر شخصی و محدود است چون
این پزشکان بیماران خود را بیشتر بصورت ماشین های بیولوژیک می نگرند
تا انسان.
لذا طب کل نگر بعنوان راه حلی در برابر این رویکرد در عین حال که نیاز به
دخالت سریع و پیچیده دارو درمانی و جراحی را نادیده نمی انگارد تاکیدش بر
ارتقاء سطح سلامتی و آموزش های جانبی بیمار است در این راه نه تنها ظرفیت
افراد در معالجه را محترم می شمارد، بلکه انان را به عنوان شرکای فعال و بیدار
در مراقبت از سلامتی خود می بیند نه دریافت کنندگانی منفعل و خاموش پس طب
کل نگر علاوه بر کاربرد تکنولوژی و پزشکی مدرن به همه تکنیک های پدید آمده
در سایر فرهنگ ها و دوران ها خوش آمد می گوید. در این سال ها طب کل نگر
سه رویکرد پیدا نمود.
· “ پزشکی انسان گرا” که تکیه به تکامل روانی و روحی بیمار و پزشک دارد.
· “ پزشکی روان ـ تنی “ با تکیه بر عوامل روان شناختی و جسمانی مرتبط به هم.
· پزشکی رفتاری که تکیه بر علت و معلول های روان شناختی ـ اجتماعی
بیمار دارد.
( ادامه دارد )
