فراروانشناسی در شاخه سوفرولوژی
هوالحق فصل ششم (قسمت شانزدهم)
2- جان لاربر یک عصب شناس بریتانیایی که دوره تخصص
خود را درباره بیماران هیدروسفالیک{(Hydrocephalic)
بیمارانی که حفره های مغزی آنها بجای بافت های مغزی از
آب پر شده باشد.} گذارند. یکی از بیماران او یک دانشجوی
بسیار با استعداد کالج بود در رشته ریاضی که ضریب
هوش وی تقریبا به یکصد و سی می رسید. اسکن مغزی
بیمار نشان داد نود و هشت درصد مغز او از آب انباشته شده
و فقط دو درصد از کورتکس طبیعی که جهت اندیشیدن، به
یادآوردن و دیگر عملکردهای عالی تر کار می کند، در مغز
یافت می شود این بیمار از لحاظ فیزیولوژی در همان وضعیتی
بود که موش های آزمایشگاه لشلی بودند. با این تفاوت که
بی اندازه تواناتر و باهوش تر و با استعدادتر بود و در واقع از
جمیع جهات، طبیعی و یا بالاتر از حد متوسط قرار داشت.
این دو آزمایش و دیگرآازمایشها فرضیه ای انقلابی ارائه
می کند که:
1- هر سلول مغر در همان حالی که وظیفه مشخص خود را
انبار می کند همه مغز را نیز می اندوزد.
2- همچنین هر تپش شعور، خود نیز با شعور است و راه را
برای بازتابهای ممکن و بی نهایت ذهن به بدن می گشاید.
3- آن مولکولهایی که مغز شما را در کودکی شکل داده بودند
وقتی برای نخستین بار شکل مادر را دیدید و در مورد آن
اندیشیدید، دیگر وجود ندارند با اینهمه تصور کلی شکل مادر
هنوز باقی است در عین حال لزومی ندارد که جهت حفظ این
تصور همیشه به واژه شکل مادر بیندیشید. در حقیقت می توانید
بدون اینکه هرگز باین واژه روجوع نمایید میلیون ها اندیشه دیگر
را بخود راه دهید و بار دیگر که آن را بخواهید بدون کوچکترین
آشفتگی حضور خواهد داشت.
4- رینانسفال(Rhinencephalon) یا مغز اولیه جایگاه
ضربانهای هیجانی، احساسی و عاطفی است. بیماری یا عارضه ای
که از نوع کشمکش بین قشر مخ(جایگاه منطق و استدلال و زبان
گفتاری) و رینانسفال حاصل شده باشد پس از آزاد شدن رفتارهای
منسوخ و بایگانی شده در مغز اولیه دیگر دلیل وجودی نخواهد
داشت یعنی طوری می شود که مغز اولیه کنترل خود را از دست
می دهد و رفتارهای منسوخ یا ممنوع، اجازه تظاهر می یابند.
بنا براین، آرامش و تعادل برقرار می گردد و عوارض بیماری
یا ناراحتی از بین می رود.
بخاطر طولانی شدن مقدمات گذشته دوباره یاد می کنیم از موضوع
اصلی این فصل یعنی سوفرولوژی:
سوفرولوژی یک علم است که تمام دگرگونی های حالتها و سطوح
خود آگاهی را مورد مطالعه قرار می دهد. بنابراین میدان عمل
آن بسیار گسترده تر از حوزه خواب مصنوعی است بدون هیچ
تحمیلی به مخاطب، بخلاف خواب مصنوعی.
شخص سوفرولوگ یک آموزشگر است آموزش می دهد ولی تحمیل
نمی کند او بیمار را بر خلاف میلش درمان نمی کند فقط به او امکان
می دهد که پیچیدگی مغز خود را شناخته خویشتن را در چهارچوب
همکاریهای سوفرولوژیک بین پزشک و بیمار مداوا کند.
(ادامه دارد)
