سبک جدیدی از زندگی
هوالرحمن
سرآغاز گفتار قسمت چهارم
با سلام و عرض تبریک به مناسبت ولادت با سعادت هشتمین اختر
تابناک امامت علی ابن موسی الرضا (ع) خدمت اقا صاحب الزمان (عج)
وشما دوستان گرامی امیدوارم که دراین روز توفیق زیارت با سعادت
ونوکری این امام همام نصیب و روزی همه عاشقان و دوستدارانش
قرار گیرد.
1- چه باید بکنیم؟
طفل کودک درونم از اعماق ناخودآگاهش نفس راحتی می کشد و با مکثی
کوتاه می گوید:
خوب چه زیبا! اکنون فهمیدم که مادرم، طبیعت است به همین خاطر در
دامانش آرام می گیرم و به این جهت خلق و خوها و شکل ها متفاوت است.
یکی سیاه می شود و دیگری زرد. آن یکی سرخ می شود و آخری سفید.
آنان که خاکشان به هم نزدیک تر، اخلاق و رفتارشان شبیه تر و آنان که
زمین تربیتشان دورترمتفاوت تر.
اما حالا چه؟ حالا باید چه کنیم؟
به او می گویم: یادت هست فرجام خوشه های گندم را، سرانجام گوسفندها و
جنین های درون شکم مادران را، آدم ها هم همین طورند بعضی ....
- بعضی این شعور مرموز را فقط در راه رسیدن به آسایش بیشتر در تغذیه،
رشد، احساس و حرکت به کار می گیرند. یعنی یک زندگی سراسر حیوانی،
هر روز هم سرعتشان بیشتر می شود، آخر هم می میرند و دوباره به گردونه
بر می گردند.
- برخی دیگر این سرمایه را در راه تحصیل دانش و تکنولوژی خرج می کنند.
ولی باز هم برای رسیدن به هدف قبلی ،اما این بار با تمدن و نظم. لیکن آنها هم
با دسته نخست، سرانجامش یکی است.
دسته سوم ... بماند.
- اما، دسته آخر در کار صنعت، سعیشان بر این است که با تمام توان فکر
و اندیشه، قسمت خود را از جلگه حیوانات جدا کرده و باز هم در توسعه زندگی
خود بالاتر روند.
این جاست که آدمی، انسان می شود.
جهان آدم های دسته اول، جهان تجارت است. همه چیز پر از دوز و کلک، خدعه
و فریب و از عقل هم اگر سخنی هست، فقط برای سود هست و بهره وری. در
اینجا آدم ها پا بر روی همه چیز می گذارند. تنها برای اینکه خود از ضرری
برهند یا به سودی برسند.
دیگر حتی ارتباط پدر و پسر،دخترو مادر مفهومی ندارد. چه رسد همسر و
شوهر یا دوست و رفیق، مگر تا زمانی که تاریخ انقضایش نرسیده باشد. این
جا اگر قانون هم باشد، قانون جنگل است پر از جنگ و ستیز، خون و آتش
درست همچون حیوان های جزیره دکتر مورو که گرچه به ظاهر آدمی اند.
اما خردشان در خدمت حیوانیتشان است و قدرت عرض اندامی ندارد.
( ادامه دارد)
